Κέντρο Πομπιντού
Το έργο του Κέντρου Πομπιντού θεωρήθηκε αρχικά ως μια μεγάλη, δωρεάν και γενικής χρήσης δημόσια βιβλιοθήκη που μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα έλειπε πολύ στην πόλη του Παρισιού. Την ίδια στιγμή, το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της πόλης, ή Musée National d'Art Moderne, είχε μεγάλη ανάγκη από ένα νέο σπίτι. Με εντολή του τότε Προέδρου της Γαλλίας Ζωρζ Πομπιντού (το όνομα του οποίου δόθηκε τελικά σε αυτό το πολιτιστικό κέντρο) άρχισε ένας αρχιτεκτονικός διαγωνισμός για να κερδίσει το δικαίωμα να σχεδιάσει και να χτίσει τη νέα δομή. Μια ομάδα δύο Ιταλών και ενός Βρετανών αρχιτεκτόνων κέρδισε και έδωσε ζωή σε αυτό που σήμερα θεωρείται ένα άκρως avant-garde κτίριο που αγκαλιάζει το μέλλον. Δεν έτυχε αρχικά θετικής υποδοχής από το κοινό και τους κριτικούς γιατί θεωρήθηκε ότι δημιουργούσε μια έντονη αισθητική σύγκρουση με τη γύρω περιοχή. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι λείπουν οι εξωτερικοί «τοίχοι», αφήνοντας εκτεθειμένο τον σκελετό του κτιρίου, με σωλήνες με έντονα χρώματα των μηχανικών συστημάτων ορατά σε οποιονδήποτε. Πιο πρόσφατα είναι μια κατασκευή που έχει επαινεθεί ως μια μεγάλη αρχιτεκτονική σκέψη καινοτομίας στο σύνολό της. Κατά τη στιγμή της κατασκευής, το IRCAM, ένα κέντρο για μουσική και ακουστική έρευνα, βρισκόταν ήδη στη θέση του και σήμερα αποτελεί επίσης αναπόσπαστο μέρος του Κέντρου Georges Pompidou. Το Centre Pompidou είναι ανοιχτό κάθε μέρα από τις 11:00 π.μ. έως τις 8:00 μ.μ. εκτός Τρίτης και αργιών.
