Ο Μυστικός Δείπνος του Λεονάρντο
Η επιβίωση του αριστουργήματος του Λεονάρντο είναι σχεδόν εξίσου εκπληκτική με το όραμά του. Γινόταν ήδη «αποκατάσταση» το 1726, με μια άστοχη εφαρμογή καυστικών διαλυτών και βερνικιού. Το 1770, ο Giusseppe Mazza ξαναζωγράφισε μεγάλο μέρος του πρωτότυπου σε λάδι. Το 1853, ο Stefano Barezzi προσπάθησε να αποσπάσει τον πίνακα από τον τοίχο, αλλά απέτυχε και κόλλησε τα θραύσματα του χρώματος στη βάση. Μόνο το 1903 ανακαλύφθηκε ότι ο πίνακας έγινε με τέμπερα, όχι λάδι, και η επιφάνειά του καθαρίστηκε ανάλογα. Μια βόμβα παραλίγο να καταστρέψει την τραπεζαρία το 1943, αλλά το έργο καθαρίστηκε με επιτυχία από το ωίδιο και ελαφρύνθηκε το 1947. Η σύγχρονη αποκατάσταση έδειξε ότι η ιστορική υπερβολική ζωγραφική έτρωγε το πρωτότυπο και έκανε να ξεφλουδίσει. Ως εκ τούτου, ελήφθη η απόφαση να αφαιρεθούν όλα όσα προστέθηκαν στην τοιχογραφία από τότε που ολοκληρώθηκε το 1498 – μια εξαιρετικά χρονοβόρα μικροσκοπική εργασία με χρήση προηγμένης τεχνολογίας. Σήμερα, ο πίνακας διατηρείται με σύστημα φιλτραρίσματος αέρα, περιβάλλον παρακολούθησης και τεχνολογία φιλτραρίσματος σκόνης. Οι επισκέπτες περιορίζονται σε 25 άτομα για 15 λεπτά κάθε φορά. Ώρες λειτουργίας - 8.15 π.μ.-6.45 μ.μ. - Τρίτη έως Κυριακή - ΚΛΕΙΣΤΑ: Δευτέρα και επίσημες αργίες 1 Ιανουαρίου, 1 Μαΐου, 25 Δεκεμβρίου Σχετικά με τον Μυστικό Δείπνο Ο δούκας Λουδοβίκο Σφόρτσα του Μιλάνου ήταν πίσω από το δημιουργία του αριστουργήματος του Λεονάρντο ντα Βίντσι Ο Μυστικός Δείπνος. Ο Δούκας είχε υιοθετήσει τη Santa Maria delle Grazie ως την εκκλησία της αυλής του και ήθελε να τη διακοσμήσει με τρόπο που να αντικατοπτρίζει τον πλούτο και τη δύναμή του. Αυτό σήμαινε έναν υπέροχο πίνακα από έναν σπουδαίο καλλιτέχνη. Ο Λεονάρντο άρχισε να εργάζεται το 1495 στον βόρειο τοίχο της τραπεζαρίας και ολοκλήρωσε τον πίνακα τρία χρόνια αργότερα, η πλήρης εικόνα είχε διαστάσεις 15x29 πόδια. Σε αντίθεση με τη δημοφιλή πεποίθηση, δεν ήταν τοιχογραφία, η οποία απαιτούσε γρήγορη και αποφασιστική δουλειά πριν στεγνώσει ο υγρός σοβάς. Στον Λεονάρντο άρεσε να παίρνει το χρόνο του και να αλλάζει γνώμη, γι' αυτό σχεδίασε ένα νέο είδος εφαρμογής χρησιμοποιώντας τέμπερα (βαφή με βάση το αυγό). Αλίμονο, η μεγάλη ιδιοφυΐα Λεονάρντο έκανε ένα λάθος αυτή τη φορά. Η βάση του για τον πίνακα περιελάμβανε πίσσα και μαστίχα, που δεν έδεσαν τη χρωστική ουσία τόσο καλά ή τόσο μόνιμα όσο ήλπιζε. Οι αισθητικές εκτιμήσεις, ωστόσο, ήταν υψηλές. Ο Λεονάρντο δημιούργησε τις εκπληκτικές του ψευδαισθήσεις προοπτικής χρησιμοποιώντας ένα καρφί στον τοίχο και χορδές που ακτινοβολούσαν από αυτό για να εξασφαλίσει ότι όλα θα ήταν σωστά. όταν ο Ιησούς ανακοίνωσε ότι ένας από τους μαθητές του θα τον πρόδιδε. Αυτό που βλέπουμε είναι ένα ακτινοβόλο κύμα συγκλονιστικής αντίδρασης. Επέλεξε επίσης να απεικονίσει όλους τους παρευρισκόμενους σε μια ευθεία γραμμή, έτσι ώστε ο καθένας να λάβει τη δέουσα προσοχή. Λέγεται ότι τα πρόσωπα στο έργο βασίζονται σε αληθινά πρόσωπα που γνωρίζει ο καλλιτέχνης. Ο Ιούδας μπορεί να ήταν ένας πραγματικός τοπικός κρατούμενος ή εγκληματίας και, εδώ, ο Λεονάρντο τον βάζει ανάμεσα στους άλλους και όχι χωριστό (όπως υπαγορεύει η παράδοση). Ο Ιούδας είναι ο μόνος που δεν φαίνεται να εξοργίζεται ή να εκπλήσσεται. Διεύθυνση Piazza Santa Maria delle Grazie 2, Μιλάνο Μετάβαση - Με μετρό: Γραμμή 1: Conciliazione - Με τραμ: Γραμμή 16: S Maria delle Grazia
